sokak çocuklarından hiç bahsetmiyorsun bana. evlerin, otomobillerin güzelliği seni cezbeden. sökük çoraplarımızdan bahsetmiyorsun. duman dolu ciğerlerimizden bahsetmiyorsun. sigaradan vazgeç, bak çayırlar ne güzel diyorsun. sevgilim, yangında yanan çocuklardan konuşmuyorsun. çingenelerden bahsetmiyorsun bana. renkli camekanlar ve makyaj malzemeleri seni cezbeden. fahişelerimizden hiç bahsetmiyorsun. alkolün gezindiği damarlarımdan bahsetmiyorsun. yokluğundan vazgeç, bak varolmak ne müthiş diyorsun..
ve mephisto'ya ruhumuzu satmamızdan bahsetmiyorsun. gözlerimin kaşlarımın güzelliği seni cezbeden. korkunç geçmişimden, yitik ruhumdan, kendimden bile gitmek isteğimden, yediğim kazıklardan konuşmuyorsun asla.. diyorsun ki; ne güzel ceketin, ayakkabıların. ruhumun donduğunu, ayaklarının çıplak olduğunu bilmiyor musun? ve gitmek isteğinden bahsediyorsun bana.. gidiyorsun.git güzelim.. gitmenin, yok olmanın güzelliği beni cezbeden.
*yitik anılara ithaf olunmuştur.
O sana her zaman sadece görebildiklerinden bahsetmek zorunda kalmış. Napsın görebildikleri o kadarmış.
YanıtlaSil