nerelerine baksaydım, ellerin, sigaran, kırmızı eşantiyon çakmağın masanın üzerine desen diye serpiştirilmişti işte, nerelerine baksaydım, o anı tarihe vermemek için, o anı bir düşe esir etmemek için, o anı alelade bir perşembe günü akşamına hediye etmemek için... masanın yerinde durmayan tek bacağı, kazağımın eskimiş kolları, yoksulluğumdan utandığımdan değil, anı çirkinleştirmekten korktuğum için diyorum nerelerine baksaydım.
o an bir şarkı çalardı arka fonda, bir hırsız yakalanırdı kıskıvrak tarlabaşında, bir kamyon biçip geçerdi masum bir otomobili, bir gemi batardı adriyatikte, bir atom düşerdi tekrar nagazaki'ye, bir hayvan nesli daha tükenirdi aniden, gazze'de toza bulanmış bir çocuk cesedi daha çıkardı enkazdan, ben seni azıcık öpmeye, azıcık koklamaya yeltenseydım eğer.
kazağımın eskimiş kolları, yoksulluğumdan utandığımdan değil.
