Senin hatan bu çocuk! Seni anlamayacak kişilere kendini anlatıyorsun,
derdini dev sanıyorsun. Anlamak, dinlemenin sonucudur. Onlar, onlar
dediklerin, o kimsenin ruhuna meyletmemiş, medeniyetin dişlilerinin
ezdiği serseri mayınlara bile isteye basıyorsun. Dinleyen kulaklar,
sesinin ezgisine mi kaptırıyor kendini, kelimelerin kendi tınısına mı
bilmiyorsun çocuk! Bir düşün, bir kez o bebeksi yüzüne kirli aynandan
bak, rüzgar pardösünü çekiştiriyor diye, kötü havalar seni mutlu ediyor
diye, o kadını uzaktan, kimseye haber vermeden seviyorsun diye, hüznünü
zırh gibi kuşanmışsın diye, kimi dost bilsen kader ağzına bir parmak acı
çalıyor diye, defterine eskimiş dizeleri yazıyorsun diye şair
olmuyorsun çocuk! Senin hatan bu çocuk, yanlış dünyaya büyüyorsun.
