05 Eylül 2015

Çocuk!

Senin hatan bu çocuk! Seni anlamayacak kişilere kendini anlatıyorsun, derdini dev sanıyorsun. Anlamak, dinlemenin sonucudur. Onlar, onlar dediklerin, o kimsenin ruhuna meyletmemiş, medeniyetin dişlilerinin ezdiği serseri mayınlara bile isteye basıyorsun. Dinleyen kulaklar, sesinin ezgisine mi kaptırıyor kendini, kelimelerin kendi tınısına mı bilmiyorsun çocuk! Bir düşün, bir kez o bebeksi yüzüne kirli aynandan bak, rüzgar pardösünü çekiştiriyor diye, kötü havalar seni mutlu ediyor diye, o kadını uzaktan, kimseye haber vermeden seviyorsun diye, hüznünü zırh gibi kuşanmışsın diye, kimi dost bilsen kader ağzına bir parmak acı çalıyor diye, defterine eskimiş dizeleri yazıyorsun diye şair olmuyorsun çocuk! Senin hatan bu çocuk, yanlış dünyaya büyüyorsun.